ΧΑΡΑΖΩ ΤΟ ΤΑΒΑΝΙ

Της Αρετής Γκιωνάκη

Βαθιά στις ρίζες ενός δέντρου

έφτιαξα το σπίτι μου

να μη το αγγίζει ο ήλιος παρά μόνο η βροχή

να πέφτει απαλά πάνω του και να το ποτίζει

Το σκέπασα με πέτρες

να έρχονται τα νυχτοπούλια

και να αφήνουν

το πιο γλυκό τους κελάδημα,                                        πάνωθέν του

                                                            
Τώρα,

                                                            
με μάτια που φωσφορίζουν

                                                            
έχω χαθεί πίσω απ’ τον ορίζοντα και περιμένω...

                                                          
 Με τα νύχια μου, 

                                                           
νύχια γαμψά,

                                                         
 χαράζω το ταβάνι του…     

Από την ποιητική συλλογή "Η ΠΕΤΡΑ ΤΗΣ ΣΙΒΥΛΛΑΣ"