Αναρτήσεις
ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΦΑ ΕΩΣ ΤΟ ΩΜΕΓΑ
Αέναο το ταξίδι σου
καρδιά μου
στο μισεμό
του χρόνου
Βαδίζοντας μέσα
μου εσύ,
ξετύλιξες με πάθος
τις σιωπές μου…
Κι εγώ
σου αφέθηκα
μ’ εμπιστοσύνη απόλυτη!
Πόσο αλήθεια σ’
αγαπώ…
Γεγονότα φτερουγίζουν
πάνω στις
στιγμές μας
Διατάζει ο έρωτας
κι εμείς υποκύπτουμε
στο μηδέν αιωρούμενοι
Ευκαιρίες διαλαλούν
στο
μοναστηράκι
και όλοι
τρέχουν
Ζηλεύουν τα όνειρα
εμπόδια
βάζοντας στο δρόμο μας
Ήρθαν πάλι
τα πουλιά
του χειμώνα
Θύμωσε το τραγούδι ηχώντας ήχο παράφωνο
Ιοκάστη σε
ψάχνω…
Που είσαι;
Και ο χορός σου τελικά, μαρτυρά την ενοχή σου…
Λάθη
απανωτά
στης μοναξιάς
το βλέμμα
Μυρωδιές στο γυμνό κορμί σου
σε αποκαλύπτουν
Νόστος
στις μέρες της μοναξιάς
Ξιφολόγχη,
μη τρυπάς
τις προσδοκίες
Ο άνεμος πλανιέται
πάνω
στις στιγμές μας
και τις σκορπίζει
Που;
Ράκη,
ρινίσματα…
…ραγισμένη
σιωπή,
τα μαύρα
ανεμίζουν,
τ’ όνομά
σου κρυμμένο
στο
δαχτυλίδι μου
Εσύ που είσαι;…
Σκόνες παντού
Τα μεσημέρια του πόνου
τα τζιτζίκια
δεν ησυχάζουν
Ύψη άπατα των Αετών
οι γειτονιές
Φως λαμπερό
μετά από νύχτα
Πανσέληνη
Χαρούμενες ανάσες,
καθώς το αίμα βράζει,
γίνεται φωτιά
και ηφαιστείου λάβα
Ψάχνουμε…
Με ξένα δάχτυλα
μετράμε τις στιγμές μας
σα να μη καταλάβαμε ποτέ
ότι όλα
ελεεινά
μας
παρασύρουν
Γυμνοί και
μόνοι
πάμε στο
παραπέρα…
Ωραία είναι η ζωή,
αλλά
πληγώνει…
ΑΡΕΤΗ ΓΚΙΩΝΑΚΗ
