ΜΟΝΟΤΟΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Έρχομαι από μακριά

Διένυσα χιλιόμετρα σπαραγμού

και θλίψης

Περιπλανήθηκα σε ανίσκιωτους δρόμους

Ακούμπησα τις πλάτες μου

σε αγκαθωτούς τοίχους

Κοιμήθηκα σε χωμάτινους δρόμους

πάνω σε πέτρες και τούβλα

πάνω σε άυλα  μυστικά

τραγουδώντας ξανά και ξανά

το ίδιο μονότονο κι απελπισμένο τραγούδι

Συνάντησα χιλιάδες ανθρώπους

αλλά δεν άκουσαν τον σπαραγμό μου

δεν μίλησαν στη μοναξιά μου

κι όλα αυτά,

συνεχίζοντας να τραγουδώ ξανά και ξανά

το ίδιο μονότονο κι απελπισμένο τραγούδι

Ξέμεινα μόνος

περιπλανώμενος στον ίσκιο της ζωής

σ’ αυτήν την έρημη πόλη

που ποτέ της δεν μ’ αγάπησε

και που οι άνθρωποί της,

δεν άκουσαν τον σπαραγμό μου

δεν μίλησαν στη μοναξιά μου

Εγώ όμως, παρ’ όλα αυτά,

συνέχισα να τραγουδώ ξανά και ξανά

το ίδιο μονότονο κι απελπισμένο τραγούδι,

περιμένοντας την μεγάλη ώρα

της ευδαιμονίας μου

τραγουδώντας μέχρι τότε ξανά και ξανά

το ίδιο μονότονο κι απελπισμένο τραγούδι…

Το ίδιο μονότονο κι απελπισμένο τραγούδι,

τον ένα και μο­ναδικό μου φίλο!
ΑΡΕΤΗ ΓΚΙΩΝΑΚΗ Από την Πέτρα της Σίβυλλας